Feliz Navidad vanuit Granada!

Hola familia y amigos!

Vanuit Nicaragua wensen we jullie allemaal: FELIZ NAVIDAD!

De dag van vertrek: na een lange, maar prima vlucht zijn we op tijd aangekomen op het vliegveld in Managua. Daar stond onze taxichauffeur op ons te wachten. Het kon niet missen: we hadden van te voren een foto opgestuurd gekregen van de chauffeur, hij had hetzelfde shirt aan (dus makkie) EN hij had ook nog een bordje met onze namen erop. De rit naar Granada was er al één vol indrukken: langs de weg zaten alle mensen voor hun huis muziek te draaien en vast wat vuurwerk af te steken. Een gezellig, druk welkom in Nicaragua.
In Granada hebben we 2012 ingeluid door even op het plein te kijken naar wat vuurwerk. Verder niet veel bijzonders. We waren moe, dus ons bed was heerlijk!
Op 1 januari hebben we langzaam aan de stad verkend. Het was rustig in de stad. In de middag bleek dat alle mensen langs het meer van Nicaragua nieuwjaar aan het vieren waren (officiele feestdag). Wij liepen er doorheen en vooral Linda had nogal wat bekijks: blond en ENORME witte benen! Het was voor ons wel in één keer nogal veel cultuur. Nicaraguanen houden van elkaar opzoeken (het was echt een familiedag): hutje mutje met veel veel veel eten. Ze maken het eten zelf, gooien de schillen op de grond: alles kan. Daar ligt er één te slapen en zwemmen doen ze met al hun kleding aan...(???). We keken onze ogen uit en zochten de rust een beetje op. We hebben een privénoottochtje gedaan naar Las Isletas: 365 eilandjes waar rijke mensen op wonen (inclusief helikopterplatvorm: wat een contrast met de mensen op ´het feest´).
Op de terugweg onze eerste ervaring in een taxi. Het goede bericht is: de taxi is heel gebleven, het slechte: we zijn er viezer uitgekomen dan dat we erin gingen ;-). Kosten rit: €0,33 pp.
´s Avonds lekker gegeten in een typisch-totaal-niet-romantisch-restaurant, gamba´s en een nationaal biertje. Mmmmmm!
Vooral Linda was totall loss daarna, dus om 21 uur lekker naar bed.
Vandaag weer een dag vol indrukken. Vroeg op, want we gingen naar Mombacho. De bus..... waar? hoe laat? hoe lang? bushalte?? dienstrooster????? Een hoop te ontdekken dus. Ontdekt inmiddels: buschauffeurs lokken je naar hun eigen bus, of die nou snel vertrekt of niet; geen haast; geen duidelijkheid... MAAR: op het nippertje op tijd zijn we bij Mombacho. Kostern rit 30 min: € 0,22 pp (dat dan weer wel). Aldaar een vriendelijke Nicaraguaan die gestudeerd had in de USA en dus Engels sprak tegen het lijf gelopen. Hij hielp ons om te onderhandelen om met de Zuid Amerikaanse tuktuk naar de ingang van de Mombacho te komen. De Mombacho vulkaan was vooral een wolkenwoud: een leuke wandeling door een nat bos met veel mist. Er waren uitzichtspunten, uitzicht ongveer 25 meter. Das toch jammer (en dan te bedenken dat deze vulkaan ALTIJD in de wolken ligt).
Terug met de bus: we weten nu hoe het werkt. Ook de taxiritten zijn ons nu duidelijk: er kunnen veel mensen in een taxi. Heel veel. Het maakt niet uit waar je heen moet, alle ritten voor iedereen, het wordt gecombineerd.

We hebben nu het gevoel dat we een beetje snappen hoe het hier werkt. Het maakte ons wel moe, het is erg wennen en chaotisch. Maar ook erg mooi om mee te maken. En nu we het weten, kunnen we er echt van genieten en krijgen we meer rust.

Over een uurtje vertrekken we naar Laguna de Apoyo. Daar schijnt het nogal verlaten te zijn, er was zelfs geen bereik om een kamer te reserveren. Maar het is gelukt! Alles lukt uiteindelijk!
We blijven daar 2 nachten, willen morgen naar Massaya. Verder even uitrusten, relaxen en zwemmen (San laat resutaat van lessen borstcrawl zien).

We weten niet wanneer we gelegenheid hebben voor internet, want daarna staat Ometepe en de jungle op de planning.

Met zon, 32 graden en alle nieuwe indrukken genieten we enorm!

Adios,
San en Lin