Deel 2. Sabai di Laos!

Alweer zoveel ervaringen sinds ons vorige reisverslag vanuit Bangkok. Waar zijn we gebleven...
De nachtbus naar de grens met Laos. Deze hebben we dus geboekt op het busstation zelf, en niet bij een of ander kantoortje. Nadeel is dat je je eigen vervoer moet regelen. Maar dat geeft weer leuke verhalen en ervaringen. We zien ons niet, zoals de dag ervoor, op een brommertje zitten, aangezien we nu onze backpacks bij ons hebben. Ze bieden het natuurlijk wel aan... want alles kan hier, ook als je denkt dat het niet kan :-). Het is een tuktuk geworden, en de reis verloopt zowaar soepel.
We hadden verschillende verhalen gehoord van andere reizigers en waren overal op voorbereid. Wat blijkt: een superluxe bus met veel beenruimte, dekentjes, water... alles erop en eraan, inclusief een Thaise soap op TV. Luxer dan het vliegtuig op de heenweg! Na een uurtje rijden stopt de bus. Even een luchtje scheppen, denken we. Maar het votje van een busticket geeft ook nog eens toegang tot een Thaise maaltijd! In de rij tussen de Thai dus... Echt een leuke ervaring.

Een nacht, 13 uur, en best wat uurtjes slaap verder, ontdekt San als eeste dat zijn voeten opgezet en dik zijn. Het doet geen pijn ofzo, maar gewoon: klompvoetjes ;-). Lekker dan die Thaise voetmassage hahaha.
De Mekong rivier is de grens tussen Thailand en Laos, waar je met een bootje overheen moet. We vragen na of we nog iets moeten doen, nee, dus hop het bootje in. Sabai di Laos! Eenmaal aan de beurt om een visum te regelen, blijkt dat we hadden moeten uitchecken in Thailand. We hadden al zo'n vermoeden.... Dus hop, het bootje in teug naar Thailand, om Thailand officieel te verlaten. Mekong ervaring nummer 2. Na de essentiele stempel voor de 3e keer de rivier over, 3x is echt scheepsrecht, dus: sabai di Laos! Nu voor het echie...
Afijn, dat geeft natuurlijk wat vetraging allemaal. We besluiten een minivan (in plaats van de lokale bus) van 3 uurtjes te nemen naar Luang Namtha. Na 1,5 uur zet de chauffeur de bus stil. Iedereen eruit en zonder mededeling van hoe of wat en hoelang, gaat hij ffies een happie eten. Oke dan. Je loopt wat rond, je kijkt hem eens aan, en tenslotte wacht je maar gewoon. 20 minuten later vertrekken we weer...

Bij aankomst in Luang Namtha stoppen we bij het busstation, terwijl we betaald hebben voor een rit naar de hoofdstraat. Onze backpacks zijn de bus al uit, als San besluit toch wel even door te zetten en de discussie aan te gaan. Na een spelletje yes-no-yes-no staan de backpacks toch weer in de bus. De andere reizigers zijn San dankbaar, want het busstation ligt 11 km buiten het stadje.

We vinden een fijne kamer met een terras boven een restaurant. Heerlijk! De dag erna huur ik een fietsje voor 1 euro per dag, San een mountainbike voor 1 euro 50. We fietsen langs dorpjes, in de modder, naar een stupa en een waterval. De weg ernaar toe is leuker dan de waterval zelf, maar je ziet iets van de lokale bevolking. Erg leuk!
Bijzonder wordt het vooral tijdens onze 2 daagse tocht kayakken en trekken. Santino's voeten hebben inmiddels het normale formaat weer aangenomen, dus we halen de bergschoenen te voorschijn! Lees verder in ons volgende verslag!

Liefs, San en Lin